تاچندی پیش،روال براین بود.دختر وپسری که به اصطلاح دم بخت هستندوقصد واقعی انهاازدواج وتشکیل خانواده بود ازطریق والدین،اقوام و.. به یکدیگر معرفی می شدند.پس از تماس تلفنی با خانواده دختروطرح چند سوال کلیدی در مورد سن،تحصیلات،طبقه فرهنگی و..قرار اول (خواستگاری)گذاشته میشد.
طی جلسه اول اشنایی که خواستگاری نام میگرفت،دختر و پسر یکدیگر را میدیدند و پس از نوافق اولیه بانظارت والدین مراحل اشنایی با ضوابط خاصی انجام می گرفت.
اما الان:
بیشتردختران وپسران قبل از خواستگاری مراحل اشنایی را می گذرونند دربیشتر مواقع هم خانواده افرادی هستند که از همه دیرتر از این مراحل اشنایی اطلاع پیدا می کنند ینعی برعکس گذشته ها تازگی ها خانواده ها ندیده به خواستگاری میرن با عروس اشنا میشن.البته در بعضی از افراد اینجوریه وهستند کسانی طبق ظوابط شرع وعرف مراحل اشنایی را می گذرونند.
حالا یه سوال از کسانی که قبل از خواستگاری اشنا میشن پیش میاداینکه اشنایی قبل از ازدواج تا چه حد تضمین کننده ی یک زندگی مشترک موفق خواهد بود؟
حسین بهشتی،کارشناس دینی دراین موردپاسخ می دهد:
به طور معمول اشنایی از طریق خواستگاری اغاز میشود.دراین این روش پدرومادرپسری که قصدازدواج دارد باتوجه به خصوصیات خانوادگی،اخلاقی،فرهنگی و...دختری راانتخاب می کنند.البته این انتخاب بانظر پسر همراه است واغلب این نوع خاوستگاری ها به ازدواج موفق ختم میشود.حال اگر این اشنایی از طریق خود پسرودختر قبل از خواستگاری صورت گیرد نه تنها صحیح وپسندیده نیست بلکه دراغلب موارد موفق نخواهد بود.
روابط دراین نوع اشنایی ها اغلب فانتزی و رویایی وبراساس احساسات وهیجانات وعاطفی دختر وپسرشکل میگیردوهرچند برای دوجنس مخالف شیرین است ولی مبتنی برواقعیت نبوده وکاذب است. این نوع اشنایی ها اگر به ازدواج ختم شود اغلب ناموفق خواهد بود.
